Dziś chciałbym napisać o tym, jakie ptaki najczęściej przebywają w naszych ogrodach. Są to bardzo piękne, a także pożyteczne istoty i warto poświęcić im czasami wolną chwilę, choćby dla relaksu.
Ptaki są częstymi gośćmi, a nawet stałymi rezydentami naszych ogrodów. Widujemy je nieomal codziennie, rzadko jednak potrafimy je rozpoznawać. Być może po tej krótkiej lekturze będziecie w stanie to uczynić, co może sprawi, że z większą przyjemnością zatrzymacie się przy swoim oknie, by popatrzeć na te interesujące stworzenia.
Najczęściej możemy w naszych ogrodach zaobserwować sikory bogatki, sikory modre, wróble, mazurki, pleszki, sroki, szpaki, kosy, drozdy, pełzacze ogrodowe, dzięcioły duże i sierpówki. Coraz częściej do naszych ogrodów zalatują też sójki, które wyróżniają się dużymi rozmiarami i niebieskim lusterkiem piórek na skrzydłach. Zimą z kolei możemy liczyć na odwiedziny dzwońca, kowalika, grubodzioba, jera, gila, jemiołuszki, a ponadto wrony siwej, kawki i gawrona. Jak widać lista jest całkiem długa – spróbujmy więc nauczyć się rozróżniać najczęściej spotykanych ptasich gości. Posłużą nam do tego celu ich zdjęcia opatrzone krótkimi opisami.
Sikora bogatka (Parus major) – czarno-biała głowa, krawat oraz oliwkowo-żółte umaszczenie powodują, że ten gatunek sikorki jest trudny do pomylenia z innym ptakiem. Jest częstym gościem w ogrodzie przez cały rok, zimą chętnie korzysta z karmników.
Sikora modra (Parus caeruleus)
– kuzynka bogatki charakteryzuje się wyraźnie mniejszymi rozmiarami i jeszcze bardziej kontrastowym, błękitno-żółtym ubarwieniem. Ważną dla identyfikacji cechą są czarne pasy na głowie. Występuje często wraz z bogatką, ale łatwiej spotkać ją jesienią i zimą.
Mazurek (Passer montanus) – bliski kuzyn wróbla domowego, jak on porusza się w sporych grupach. Rozpoznać go można po wyraźnej czarnej plamie na boku głowy oraz czarnym krawacie, nieco krótszym niż u wróbla. Mazurki mają ponadto brązowe głowy, podczas gdy u wróbli dominuje kolor popielaty. Ważną cechą dystynktywną jest też to, że samica i samiec mazurka nie różnią się od siebie wyglądem.
Pleszka ogrodowa (Phoenicurus phoenicurus) – samiec wyraźnie barwniej umaszczony. Ich cechą charakterystyczną jest, wykonywany raz na kilka sekund, szybki ruch ogona w górę i w dół, któremu często towarzyszy krótki i piskliwy głos. Najczęściej widywane są na płotach i wszelkiego typu ogrodzeniach.
Drozd śpiewak (Turdus philomelos) 
– krewniak kosa, od którego różni się barwą (kos jest czarny i ma żółty dziób). Drozd jest umaszczony w sposób stonowany – spód ciała ma wyraźnie jaśniejszy od wierzchnich jego partii, a pożywienie zdobywa głównie na ziemi.
Sierpówka (Streptopelia decaocto) – zwana też synogarlicą turecką, to w dużej mierze popielato-szary gołąb, rozmiarami przypominający, znany wszystkim gatunek miejski. Dla sierpówek najbardziej charakterystyczna jest czarna pręga na karku. Najczęściej widywane są parami.
Ptaki widywane w ogrodzie zimą, najczęściej można zwabić również do karmników. Mam w planie poświęcić temu tematowi jeden z kolejnych wpisów i w nim przedstawić odpowiednich ptasich gości.
Informacje tu udostępnione pochodzą z książki „Ptaki w ogrodzie” – M. Szokalski i J. Wojtatowicz, a fotografie zaczerpnięte zostały z Wikipedii. Ważnym sposobem rozróżniania ptaków jest również obserwacja ich sylwetek oraz słuchanie głosów – wszystkich zainteresowanych tematem rozpoznawania ptasiej braci odsyłam do ogólnie dostępnych atlasów ptaków Europy lub ściślej, atlasów ptaków Polski.
Pozdrawiam
